Publishing, Seybold & Print Software (video): schrijver, Laurel Lindstrom

In het volgende video-interview, Writer, Laurel Lindström, aka Laurel Brunner, noemt boek publishing, Seybold-publicaties, & Markzware FlightCheck, afdruksoftware voor preflighting. (Markzware ontwikkelt software voor printers, uitgevers, grafische artiesten en dergelijke.):

[TRANSCRIPTIE:]
DAVID: Goedemorgen, Laurel. Ik heb de technische problemen opgelost. Misschien zijn het gewoon de moeilijkheden van maandagochtend. Hoe gaat het vandaag?

LAUREL: Het gaat heel goed met mij. Dank je wel, David. Heel goed inderdaad.

DAVID: Vandaag, ...

LAUREL: Bedankt voor de uitnodiging om dit te doen.

DAVID: Oh, zeker. Ik hou er echt van. En dit zal niet van jou zijn een Markzware-video over onze software of over branchegenoten. O, we zullen er misschien een beetje over aanraken Laurel's achtergrond, omdat ze een heel interessante achtergrond heeft.

Maar Laurel schrijft een boek, niet over grafische kunsten, of gedrukte media, of drukprocessen, ze schrijft over, wel, het is een fictieboek. Het heet De tekenaar.

En voordat we ingaan op waarom Laurel dit heeft geschreven, en waar je het kunt krijgen, en al dat soort geweldige dingen, misschien voor degenen die dat misschien niet doen
Weet je, misschien zou je ons wat meer kunnen vertellen over wie je bent, Laurel, en wat je hebt gedaan en wat je doet.

LAUREL: Als romanschrijver is mijn naam Laurel Lindström, maar als journalist is mijn naam Laurel Brunner. En ik heb er al jaren over geschreven grafische kunst technologie, die teruggaat tot het midden van de jaren 80, denk ik.

En dat is altijd geweest waar ik over schrijf, non-fictie, technische dingen die te maken hebben met digitale productie, voor de grafische industrie. En het heeft me meegenomen op een heel interessante reis, een heel lange reis.

En toen, een paar jaar geleden, keek ik naar wat dingen die ik had gedaan, vele, vele jaren geleden, toen ik nog op de universiteit in Californië zat. En ik vond wat fictiewerk dat ik had gedaan, en ik dacht: "Ik had een aantal van deze dingen gepubliceerd. Ik denk dat het misschien een goede uitdaging is om te zien of ik een roman kan schrijven. "

En het is veel moeilijker dan je denkt dat het zal worden, niet alleen vanwege de behoefte aan ideeën, maar ook, als je al decennia lang over technologie en software schrijft, is het echt moeilijk om van die mentaliteit af te komen.

DAVID: Ja.

LAUREL: Ja, dus dat was een beetje de grootste uitdaging, denk ik, was het oversteken van een technisch schrijver naar iemand die fictie schrijft.

DAVID: Juist. En voordat we in het boek springen, bedoel ik, je achtergrond. Je woonde in Californië. Je werkte voor, denk ik, Seybold, in het begin. Nu heb je een heel interessante achtergrond. Misschien kun je ons daar iets over vertellen.

LAUREL: De reden waarom ik een baan kreeg Jonathan Seybold, jaren geleden, in Malibu, was omdat ik werk nodig had om me door de universiteit te krijgen. En we hadden een partnerschap dat heel goed werkte.

Hij had niemand fulltime nodig, maar hij had wel iemand fulltime nodig, vlak voor zijn seminars, ongeveer drie maanden of zo, voordat het seminarie plaatsvond, om dat soort materiaal voor alles te organiseren en voor te bereiden, in overleg met de hotels , het organiseren van de catering, al dat gromwerk dat gedaan moet worden om een ​​evenement te organiseren.

En ik had een baan nodig die lonend was, die me misschien zou helpen mijn weg door de universiteit te betalen. Dus het werkte, als een heel goed partnerschap, en we waren allebei ... Hij was duidelijk van Seybold, bekend om Seybold-publicaties, gestart door John Seybold, sr., en zonder Media, Pennsylvania. En Jonathan schreef daarvoor Seybold-rapport. En ik heb veel voor hem proeflezen.

Ik heb ontzettend veel geleerd over de technologie. En dat was toen de tijd dat de drukkerijvakbonden in het VK eigenlijk absoluut vasthielden aan de oude hot-metal-technologie. En het was een tijd van wapperen. Het was de tijd dat de Atex-systemen werden ontwikkeld en geïmplementeerd, in Europa en in veel verschillende landen.

Dus ik was gefascineerd door deze technologie, en dat is wat me de hele geschiedenis van de digitale geschiedenis van de grafische kunst, zo je wilt, de afgelopen 30 jaar op de been hield. En het was fascinerend, absoluut fascinerend.

DAVID: Ja. Wauw! Dus je was er eigenlijk, in het begin van Seybold.

LAUREL: Ik denk dat ik werknemer nummer zes was. De Seybolds waren sinds 1971 gepubliceerd en ik gooide op Jonathans kantoor in een politieauto, maar dat is een ander verhaal, ...

DAVID: Nog een video. (beiden lachen)

LAUREL:… in 1979. En dus de Seybold-rapports ging al ongeveer acht jaar uit, veronderstel ik. En we hadden een aantal redacteuren en productiemensen, en abonnees, administratief personeel in Media, Pennsylvania, maar ik was de eerste persoon aan de westkust.

DAVID: Oh, ja. Ja. Dat is wat ik bedoelde.

LAUREL: Ja.

DAVID: Het geheel Seybold-seminars. En dat is waar Markzware, Ik bedoel, dat is waar FlightCheck, ons vlaggenschipproduct, dat is waar het van start ging. Ik was er toen niet, ik kwam zes of zeven maanden later.

Maar voor zover ik begrijp, gingen ze daarheen met een bèta- of een alfaversie van FlightCheck, gewoon om te laten zien aan de mensen op Seybold. En ze gaven veel geld uit om daar een klein hokje te krijgen.

LAUREL: Ja.

DAVID: Nam een ​​gokje en, dankzij jou, Laurel, was het niet goedkoop, maar het was het zeker waard, want alle ... Ja, het was een geweldige manier om de echte gebruikers te ontmoeten en ze waren gewoon ... Hoe maak je noem het? Opgewonden met wat FlightCheck kon en zou hen laten zien over hun digitale bestanden, zonder ze te hoeven openen en door het bestand te hoeven graven, om een ​​pre-flight rapport te krijgen, ...

LAUREL: Ja.

DAVID:… waar iedereen tegenwoordig van op de hoogte is, maar toen zat het niet in de applicaties.

LAUREL: Niemand wist dat het nodig was, en dat is het ding dat die vroege jaren, alleen al bij het publiceren, zo absoluut fascinerend heeft gemaakt, omdat we de dingen aan het ontdekken waren waarvan we niet wisten dat we ze niet wisten. En pre-flight checken was daar een van. En RIP-verwerking was een andere, en kleurbeheer was een andere.

DAVID: Ja.

LAUREL: En al deze dingen gaan fout en dan identificeert u manieren om ze op te lossen. En de Seybold-seminars… Het hele idee was dat we een soort van iets wilden creëren, niet bepaald willekeurig, maar iets waar dingen zouden kunnen gebeuren, en ook een soort intellectueel overzicht hebben. En dat is waar de redactie naar op zoek is Seybold-publicaties deed.

Ze stonden dus erg los van het beurs- / seminargedeelte van het bedrijf. En het veranderde, heel snel, in een tentoonstellingsbedrijf. Onze eerste echte tentoonstelling was een Seybold desktop publishing-conferentie. Het was in Santa Clara. En heel erg bedankt, Apple, omdat ze de grootste soort, zoiets als massief standpunt innamen.

(man in video spreekt) “De Seybold-ervaring is uniek in de hele hightech-industrie. Er is en is hier altijd een geweldig gemeenschapsgevoel geweest. Er is een sterk gevoel van doel en richting. Wanneer je naar Seybold komt, krijg je het gevoel dat gebruikers nog steeds deze branche besturen, want dat ben je in feite. "

En ik herinner me, toen ik rondging op de locatie, voordat deze zaak helemaal operationeel was. En de mensen van Apple, zeiden ze: 'Nou ja, dat willen we zeker. We willen hier ruimte nemen. " En ik dacht: "Geweldig! Wat voor maat? " En ik dacht dat ze misschien zouden zeggen, weet je, 10 x 20, als we geluk hadden. Ik denk dat het 16 x 30 was. Een enorme ...

DAVID: Wauw!

LAUREL:… ankerstandaard voor het evenement. En weet je, het groeide gewoon en groeide van daaruit, omdat we het geluk hadden dat er zoveel gaande was, in termen van technologie, in termen van communicatieveranderingen, later, het internet kwam eraan, ...

DAVID: Ja.

LAUREL:… om nog een ander communicatiekanaal te worden.

DAVID: Oh, ja.

LAUREL: We hadden enorm veel geluk, maar het was omdat het een samenspel was, tussen de mensen Markzware, met nieuwe software-ideeën. En dan, Seybold-publicaties professionele journalisten, grafische industrie, goed geïnformeerde mensen, die de hele geschiedenis van het hete metaal hadden en de hele digitalisering van het scannen, bijvoorbeeld verschillende soorten technologieën die digitaal werden.

Je had een ongelooflijke evenwichtsoefening, waar we kritiek op hadden. En je kreeg de kritiek van het publiek, en je had mensen die dapper genoeg waren (David lacht) om tegen een stootje te kunnen ...

DAVID: Ja.

LAUREL:… en kijk of het ging.

DAVID: Ja, het waren zeker heel opwindende dagen. Ja, heel erg interessant. Ik zou daar aan het einde van dit interview meer over kunnen vragen, maar we zijn hier nu voor het boek.

En voordat we verder gaan, is Laurel ook oprichter, geloof ik, van Digitale punten, DigitalDots.org, en dat is een heel interessante site. Dat is wat ze tegenwoordig doen. En ze bestrijken een volledige reeks van ... Nou, je hebt ook een nieuwsbrief, geloof ik, toch?

LAUREL: We hebben Uitgaven.

DAVID: Uitgaven! Dat is juist.

LAUREL: Wat we proberen is uit te leggen hoe je het gemakkelijker kunt maken, omdat mensen bijvoorbeeld nog steeds erg in de war zijn over kleurbeheer. Ik denk dat dat waarschijnlijk een van de grootste gebieden is en, uiteraard, controle vóór de vlucht en documentbeheer ...

DAVID: Juist.

LAUREL:… en toegang hebben, alles nauwkeurig houden terwijl het door de digitale workflow. En digitale workflows zijn tegenwoordig zo ingewikkeld.

DAVID: Oh, ja.

LAUREL: Er gebeuren zoveel dingen met een bestand, als het van iemands hoofd overgaat in een afdruk of in iets online. En iedereen gebruikt verschillende soorten tools.

DAVID: Automatiseringen.

LAUREL: Ja, ja. Ik bedoel, het is logisch, als je erover nadenkt, dat het substraat het ding is dat het licht weerkaatst, ...

DAVID: Ja.

LAUREL:… raakt de pagina, gefilterd door de inkt. Maar dat substraat krijgt een bepaalde textuur, enz.

DAVID: Ja.

LAUREL: Om het te halen ...

DAVID: Ja, heel ...

LAUREL: Ook dingen bekijken. Je weet dat licht verandert hoe een kleur eruitziet. Er is dus nog steeds ruimte om mensen voor te lichten over de toepassing van de technologie en de dingen om op te letten. Dus wij, met Digitale punten, we proberen veel over dat soort dingen te schrijven.

Ook wij hebben door de jaren heen zowel mijn man als partner Paul, en ik zit erop ISO-normen commissies, voor de grafische industrie. Hij vertegenwoordigt Zweden. Ik vertegenwoordig het VK, samen met andere mensen, en dat is een heel fascinerend werk. We hebben dus heel hard geprobeerd om te schrijven over wat er aan de hand is, terwijl de ISO-normen zich ontwikkelden.

Dus bijvoorbeeld zaken als de PDF / X-serie, zaken als de 12647 voor proceskwaliteitscontrole, voor verschillende soorten afdrukmethoden, al dat soort dingen.

DAVID: Is het altijd uw droom geweest om te schrijven? Nou, ik denk dat je fictie hebt geschreven, zoals je zei, sinds je ... toen je jonger was, maar ...

LAUREL: Ja, ik had altijd geschreven, maar ik was er nooit erg goed in, zoals jonge mensen ... Je denkt dat het geweldig is, alleen omdat je iets hebt opgeschreven. Het is geweldig dat je het hebt geprobeerd. Je hebt je best gedaan.

En bij UCLA heb ik een paar cursussen creatief schrijven gevolgd, en mijn hoofdvak is in ... ik had taalkunde en Engelse literatuur, dus. En ik deed. Ik had een paar dingen gepubliceerd en ik genoot ervan en raakte toen verstrikt in werk, en in mijn levensonderhoud en in mijn onderhoud, en dat nam in de loop van de jaren steeds meer over.

DAVID: Ja.

LAUREL: En het was niet iets dat ooit echt wegging. U kunt dus ergens op YouTube een versie van het drupa lied dat ik schreef met iemand anders, die muzikant is.

DAVID: Je hebt dit liedje gedaan. Ik denk, was dat in 2000 [eigenlijk 1986], of ...

LAUREL: Ik kan me niet herinneren welk jaar het was, maar we schreven het drupa lied, samen. En ik heb altijd creatief geschreven, voor verjaardagen van mensen, of als gedichten voor iemands doop, of wat dan ook.

En toen keek ik door een hele hoop oude dingen die we in het hok hadden gevonden en dacht: "Waarom doe ik dat niet nog een keer? Ik geniet echt van schrijven, zonder de beperkingen dat het over technologie gaat. En ook een grotere vraag was: kan ik die cross-over maken, van technisch schrijven / non-fictie naar fictie?

DAVID: Juist.

LAUREL: En het was een grote uitdaging, niet in de laatste plaats omdat een romanschrijver zo niet is.

DAVID: Ja.

LAUREL: Maar het is het hoofd, de mentaliteit. En mijn karakter. We hebben een paar korte verwijzingen naar de grafische industrie, ...

DAVID: Natuurlijk.

LAUREL:… omdat De tekenaar … Ja. Dat is wat ik weet, dus. Ze zeggen altijd dat je moet schrijven over wat je weet. Dus dit personage is, nou ja, hij is een heel briljante man, die op een aantal manieren een beetje kwetsbaar is, en als hij 16 is, haalt hij al zijn examens, met super, super goede resultaten.

Zijn familie en zijn school verwachten dat hij naar de universiteit gaat, en hij zegt: “Nee, ik zal het niet doen. Ik zal niet, want ik wil de stress niet. Ik wil op een kantoor werken. Ik wil gewoon elke dag naar mijn werk gaan en elke dag hetzelfde doen. Ik wil nooit aan biologie denken, of natuurkunde, of wiskunde, of zoiets. Ik wil gewoon een rustig leven hebben. "

Dus hij krijgt een baan, want ... het is net als het lichaam van een hond, in een winkel, op een kantoor, waar ze documenten opstellen. En ze maken bouwkundige tekeningen, tekeningen voor octrooiaanvragen, dat soort dingen. Dus hij krijgt een baan. Hij is 16. Hij is een beetje vreemd, heel ... Alles voor hem is binair, zwart en wit, helemaal geen grijs. Alles is zwart en wit.

En hij bleek een behoorlijk talent te hebben voor tekenen, buitengewoon goed in hand-oog coördinatie. En hij wordt gevraagd om een ​​ruwe illustratie om te zetten in een goede tekening, voor een patentaanvraag. En de tekening die hij heeft gekregen, is een inkjetprintkop. En dit is waar mijn technische spullen zijn.

DAVID: Ja, daar kun je meteen in duiken.

LAUREL: Dus als je kijkt naar vroege print, digitale print, sorry, inkjet printkoppen, je weet hoe ze zich in de loop van de tijd hebben ontwikkeld. Je kunt zien dat er bepaalde dingen veranderen, soms grote veranderingen, soms niet zo groot.

Nou, deze jongeman kijkt naar de tekening en zegt: "Dit is verkeerd. Het is niet ... Het is niet goed. Ik weet niet wat het moet doen, maar er is iets mis. " Hij raakt er behoorlijk van streek.

Zijn baas regelt een ontmoeting met de mensen die hem hebben gevraagd dit werk te doen. En ze leggen hem uit wat een inkjetprintkop doet. En hij begrijpt het, heel snel, en zegt dan: "Wel, ik zou graag een verandering willen aanbrengen, een verandering voor u voorstellen.

Maar hij heeft, in zijn hoofd, het cijfer van 25,000 pond, omdat zijn vader dit ooit tegen hem zei, toen hij ... De moeder en vader hadden ruzie. Op de een of andere manier was 25,000 pond een getal dat wenselijk was. Oke?

Dus het gaat door, en het gesprek gaat verder. Dus de man die bij hem is, zijn baas, zegt hem dat hij moet stoppen en begint het gesprek over te nemen, en zegt: "Als deze jongeman inderdaad uw inkjetprintkop kan verbeteren, wilt u hem dan een contract geven en hem een ​​percentage van de inkomsten? "

En ze denken, denken deze mensen, dit hele ding is belachelijk. "O ja. Rechtsaf. Dat zullen we doen."

"Oké," zegt hij. "Nou, ik zal een contract opstellen." Dan doet hij dat. En de jongeman bedenkt een kleine wijziging in de tekening, die het in feite veel efficiënter maakt, de vloeistofstroom veel soepeler houdt, veel gelijkmatiger, en ook veel gemakkelijker te controleren.

Dus minder geld op de pagina. Maar het contract zegt ook: "Als deze regeling kan worden opgeschaald, of als het bedrijf ooit wordt verkocht, blijft het contract van kracht."

Dus plotseling is deze jongeman ... Hij heeft ... Hij haalt een beetje inkomen uit zijn suggestie, blijft bij zijn baas werken, omdat hij van de routine houdt. En dan, plotseling, verkopen ze het bedrijf, en hij verdient veel geld. Hij weet niet echt hoe hij ermee moet omgaan.

Dus koopt hij een flat in Londen, in een heel, heel chique, duur deel van de stad, een penthouse. Hij heeft alle muren omvergeworpen, zodat niets zijn zicht belemmert. Alles is zwart en wit, in deze flat, absoluut smerig. Een vreselijk, vreselijk hol waar hij in leeft. Hij maakt nooit iets schoon, heeft verschillende rare seksuele ontmoetingen.

Zijn familie maakt zich een beetje zorgen. En zijn zaakvoerder zegt ook: "We moeten ... Je moet wat van dit geld uitgeven."

"Nou, hoe zit het met dit huis?" Hij koopt een huis, ergens in het land, en hij is binair, deze man. Dus hij besluit meteen dat het huis nooit vies zal zijn. Het zal altijd ongerept zijn. Hij relateert op een heel vreemde manier tot mensen, in dezelfde richting.

Hij komt bij het huis en merkt dat het iets is dat hij nog nooit eerder heeft meegemaakt. Hij is buiten op het platteland.

DAVID: Ja.

LAUREL: Hij heeft het landschap nog nooit eerder gezien. En hij raakt geïnteresseerd in de geschiedenis van zijn huis en de mensen die er woonden, met name de gebeurtenissen in 1945.

Hij raakt gefascineerd door de mensen die vroeger in dit huis woonden. Het is tijdens de oorlog gevorderd, dus daar is hij in geïnteresseerd. Dit is de eerste keer dat hij ergens in geïnteresseerd is, in zijn leven.

DAVID: Wauw!

LAUREL: De dingen die hij altijd eerder heeft gedaan, zijn voor examens geweest, of omdat hem dat is verteld. Dit is de eerste keer dat hij daadwerkelijk ergens in geïnteresseerd is. Dus hij leert een beetje meer over de geschiedenis van de plaats. En in wezen gaat het boek over hoe hij geneest.

Er zijn bepaalde dingen die hem in zijn jeugd zijn overkomen, die echt nogal lelijk zijn, die onderdrukt en platgedrukt worden. Geleidelijk beginnen ze eruit te komen. En hij begint te begrijpen dat zijn eigen zwakheden en zijn eigen kwetsbaarheden ...

DAVID: Wauw!

LAUREL:… en is beter in staat andere mensen te bereiken, naarmate het boek vordert.

DAIVD: Ja.

LAUREL: Dan gebeurt er aan het einde iets vreselijks waarover ik u niet zal vertellen, dat hem helpt iets op te lossen.

DAVID: Ja? Wauw! Dus ik ben benieuwd. Dus ik ben benieuwd hoe het eindigt, of het goed of slecht eindigt of, weet je, maar ik denk dat je het boek moet lezen, toch?

LAUREL: Ja. Hij heeft een mysterie nagestreefd dat te maken heeft met een van de mensen die in 1945 in het huis woonden. Er gebeuren bepaalde dingen. Het is duidelijk dat de oorlog voorbij is, maar ...

DAVID: Juist.

LAUREL: Er zijn bepaalde dingen gebeurd die nooit volledig zijn opgelost. En hij vindt het raar, en hij heeft het gevoel dat dit ... er is meer dat ontdekt moet worden, behalve alles wat mensen dachten, dus ...

DAVID: Juist, juist. Interessant, interessant.

LAUREL: Ja. Het wordt heet van de pers.

DAVID: Ja, ja. Ik bedoel, je zou het hele boek aan ons kunnen voorlezen, maar dat zou het verslaan ... Daar heb je geen tijd voor. Ik ben benieuwd naar de Ongebonden site, waar… omdat je dit boek in eigen beheer uitgeeft, zou je het volgens mij noemen, toch?

LAUREL: Ja. Ja. Nee, het is helemaal niet in eigen beheer.

DAVID: O!

LAUREL: Het is een ... Ongebonden werd opgericht door een aantal uitgeverijen. Wat is het woord? - veteranen die een uitgeverij wilden hebben die een beetje anders was. Hun hele idee is om meer diverse boeken, fictie en non-fictie aan te moedigen.

Dus wat ze hebben is een crowdfunding-model. En ze hebben twee verschillende publicatiecategorieën. Ze hebben een Digital First-lijst, de lijst die ik gebruik, en dan hebben ze een meer conventioneel model. In beide modellen beslissen ze of ze iets accepteren of niet.

En het leek me in eerste instantie dat het een soort uitgebreid model was dat in eigen beheer publiceerde. Maar dat is het eigenlijk niet, want ik heb gesproken met mensen die hebben geprobeerd hun boeken gepubliceerd te krijgen Ongebonden, en ze hebben niet ja gezegd, dus ...

DAVID: Oh, interessant!

LAUREL: Ja.

DAVID: Oké, dus daar is het niet echt zelfpublicatie; het is meer als self-service publishing. Ze moeten nog worden goedgekeurd. Je zou nog steeds worden goedgekeurd, het werk.

LAUREL: Precies. Het is hun platform.

DAVID: Juist.

LAUREL: Dus wat ze doen is, als ze je werk goedkeuren, bieden ze je in wezen een platform, ...

DAVID: Juist.

LAUREL:… plus de ondersteuning die hoort bij het normale publicatieproces. En wat ze doen is zeggen: “Oké, we zullen dit accepteren. We zullen je een platform geven en je moet je boek van tevoren verkopen. " Dus ze geven je de ...

DAVID: Ja, dat is...

LAUREL: Ja.

DAVID: De crowdfunding, ja.

LAUREL: Het idee voor crowdfunding. Ze geven je een doel, en ik denk dat je, ik weet het niet, maximaal een jaar hebt om het doel te bereiken. We hadden veel geluk met De tekenaar. Ik denk dat we het doel hebben bereikt, binnen drie maanden. Dus ja, daar was ik erg blij mee.

Dan, de volgende stap, als je eenmaal het doel hebt geraakt, en je kunt dit doen, ... Ik heb dit niet gedaan, omdat ik het hele boek al uit had, maar je kunt dit doen met slechts een idee.

Dus als, David, je een non-fictieboek wilde maken over de geschiedenis van preflight-checken, of Markzware's geschiedenis, of hoe u en uw collega's samenkwamen om dit bedrijf te doen en te runnen, is erg interessant. Hier, nu zou je kunnen ... Nou, je zou de eerste drie hoofdstukken kunnen schrijven en ze hebben gewoon een samenvatting. En Ongebonden kijkt naar de drie hoofdstukken en de synopsis, en zegt: "Ja" of "Nee."

DAVID: Oké. Ja.

LAUREL: Dus je hoeft niet het hele boek uit te lezen. Nee, gewoon, maar schrijf waarschijnlijk het hoofdstukoverzicht en dan, ja.

DAVID: interessant. Ja, het is echt een handige site. Ik bedoel, ik zal hier links naar plaatsen en waarschijnlijk zal ik daar tussendoor wat schermopnames van laten zien als je hier praat, want het is ...

LAUREL: Ja.

DAVID: Het is heel professioneel gedaan. Ik bedoel, dat is een deel van wat me hiertoe trok, natuurlijk was je naam. Ik bedoel, ik heb je jarenlang gezien, en toen was de site allemaal in een mooie combinatie.

LAUREL: Ja.

DAVID: Dus, in het boek zelf, ga je het opmaken InDesign? Hoe werkt dat allemaal? Ik bedoel, gebruik je QuarkXPress? Affinity Publisher kan zijn.

LAUREL: Nee, ze gebruiken software genaamd Press Sense.

DAVID: Druk op Sense?

LAUREL: Ja, dat is wat je combineert ... Dit is, ik denk dat dit de cirkel rond maakt, want ja, het is een stukje software zoals InDesign of XPress, maar het is, ik weet het niet, 200 pond voor een 10 -boek licentie.

Ik weet niet wat OngebondenDe afspraak is, maar een auteur kan er gratis een exemplaar van krijgen en zijn hele boek opmaken. Dus dat gebruiken ze.

Vervolgens gebruiken ze ... Hoe heet het andere? Hoe heet een van de andere dingen? - Ze hebben een HTML-converter, dus er is ... HTML voor nodig, die wordt omgezet in PDF. Het neemt de opgemaakte pagina en verandert deze in HTML.

En het is software waar ik nog nooit van had gehoord, omdat de software waar we altijd mee te maken hebben nogal high-end was, maar eigenlijk hoef je er tegenwoordig niet veel geld aan uit te geven aan de pagina-indeling en documentontwerp.

DAVID: Goed punt.

LAUREL: Je kunt het tegen een heel vrij lage prijs doen. Ja.

DAVID: Ja, goed punt, ik bedoel, het is niet nodig. Het is echt niet nodig. Ik bedoel, voor puur auteurschap, dat is wat je doet, heb je dat op dit moment niet allemaal nodig, een volledig InDesign eigenlijk.

LAUREL: Nee, helemaal niet.

DAVID: Ja. Interessant.

LAUREL: Wat er gebeurt, is dat ik mijn manuscript bij hen moest indienen, in een bepaald formaat dat ze wilden. En nu heb ik geen idee wat ermee gebeurt, want het is in het bewerkingsproces.

DAVID: Dat is jouw probleem niet meer.

LAUREL: Ja. Ja.

DAVID: En zoals de boekomslag. Gaat u een boekomslag laten ontwerpen, of wordt dat ook gedaan?

LAUREL: Unbound zal dat allemaal doen.

DAVID: Ja? Wauw!

LAUREL: Ik weet niet hoe lang het duurt. Ik denk dat de persoon met wie ik te maken heb gehad, ik denk dat het van mij was uitgever, heeft gezegd dat het ongeveer zeven maanden is vanaf het moment dat ze het voltooide manuscript krijgen tot publicatie. Dus ze hadden het voltooide manuscript oktober-achtig, half oktober, denk ik.

DAVID: Dus ergens in het eerste of tweede kwartaal.

LAUREL: Mei, juni, ja. Iemand eigenlijk ...

DAVID: 2020.

LAUREL: Ja. Volgend jaar. Iemand stelde me voor om met een aantal fabrikanten van digitale pers te praten en hen te vragen het op hun digitale apparaten af ​​te drukken. Ik denk niet dat Unbound dat echt leuk zou vinden, want dat is het boek weggeven, maar wat we zouden kunnen doen is hen laten vragen Ongebonden hierover, om te zien of we een paar hoofdstukken kunnen publiceren.

DAVID: Juist. Voor promotie. Jaaa Jaaa. Interessant.

LAUREL: Gewoon voor de lol.

DAVID: Ik ben benieuwd hoe ze de omslagen van hun boekontwerp maken. Ze besteden het waarschijnlijk uit, begrijp ik, maar je weet maar nooit. Misschien hebben ze interne ...

LAUREL: Er werken daar nogal wat mensen. Ik ben een paar keer op kantoor geweest. En het is een goede opzet. Ze hebben daar veel copy-editors en veel productiemensen. Het redigeren van kopieën is waarschijnlijk het deel waar ik het minst van af weet, want, ik bedoel, ik schrijf al jaren en jaren en jaren artikelen.

En ik heb nog nooit iemand naar me terug laten komen en een paar keer zeggen: "We willen deze verandering of die verandering aanbrengen." Mensen zullen vaak naar je terugkomen en zeggen: “Je hebt het over deze technologie gehad, maar je hebt het er niet over gehad. Waarom niet?"

DAVID: Juist, juist.

LAUREL: Dat soort dingen.

DAVID: Anders. Ja, anders. Oké, cool. Heel cool.

LAUREL: Het was belangrijk voor mij om te laten zien hoe serendipiteit uw leven kan vormen, want mijn leven is overal geweest. Ik heb in veel landen gewoond. Ik denk dat ik op negen verschillende scholen zat, voordat ik 15 jaar oud was. Dus als het ... Als je overal woont, heb je je eigen zorgen, je eigen bagage. Maar ook serendipiteit speelt een rol bij bijvoorbeeld het verbeteren van de zaken.

DAVID: Ja. Oh, dat doet het zeker. Dat is een goed punt! Dat doet het zeker. Serendipiteit is geweldig! Werkelijk. Ik bedoel, als ik het kon vragen, wat deed je vader dan?

LAUREL: Mijn vader is jazzmuzikant. Hij leeft nog.

DAVID: Oh, wauw! Oh geweldig!

LAUREL: Hij stopte met spelen, ongeveer twee of drie jaar geleden.

DAVID: Denk je dat hij op… is?

LAUREL: Hij wordt 87 in februari.

DAVID: Nou, ik weet niet wat het is, maar jazzmuzikanten lijken eeuwig te leven, nietwaar?

LAUREL: Ja. Nou, hij is een drummer. Dus hij is een zeer energieke persoon. Mijn moeder en hij zijn gescheiden, toen ik, denk ik, acht of negen jaar oud was. En we verhuisden naar Duitsland, en daar ontmoette ze mijn stiefvader, die in het Amerikaanse leger diende, en op de een of andere manier ...

DAVID: En dat is de Amerikaan, ja.

LAUREL: Ja, kwam terecht in New York City en kwam toen terug naar Engeland, terug naar Amerika. We toerden, gingen veel heen en weer.

DAVID: Oh, wauw! En ja. Geweldig, ja. En dan ook de hele grafische industrie en dat hele deel van je leven. Ik bedoel, je hebt gewoon een ongelooflijk leven. Je zou de volgende keer een boek over jezelf kunnen schrijven!

LAUREL: Nee, iemand anders doet dat. (beiden lachen) Hoe dan ook, ... ik ga door met het schrijven van fictie, want ik geniet er echt van en ik hou ook van de uitdaging ervan.

DAVID: Uitstekend, uitstekend. Nou, het boek van Laurel. Ik zal informatie plaatsen over waar je het kunt krijgen, De tekenaar. Het komt uit, ongeveer halverwege 2020, misschien iets eerder. En het is heel opwindend dat iemand die we al jaren in de gedrukte media-industrie kennen, een soort van, ja, haar heeft gedaan ... Je doet je droom en je doet iets wat je altijd al wilde doen , en je hebt het gedaan.

LAUREL: Ik geniet er echt van.

DAVID: Ja. Gefeliciteerd!

LAUREL: Het maakt ook een verandering ten opzichte van schrijven over het milieu, omdat ik wekelijks een blog maak voor de grafische industrie over het milieu, op de Kopergroen website.

DAVID: Oh, wauw!

LAUREL: En ik heb 389 blogs, denk ik. Ja, dus dat wordt veel gemakkelijker, als ik wat fictie heb gedaan. Ik weet niet waarom. Het is gewoon omdat het comfortabel en vertrouwd is, denk ik.

DAVID: Ja, laat me de mensen hier heel snel de webpagina laten zien die ik zal openen.

LAUREL: Oké.

DAVID: Laurel kan dit niet zien, maar dit is het Ongebonden site. En daar krijg je alle informatie over De tekenaars, met Laurel hier. En ja: "Een briljante maar beschadigde man - dit is een verhaal over zijn genialiteit, zijn genezing en een vergeten mysterie." Ik bedoel, het is een geweldige ... Dat heeft mij ook. Ik had zoiets van: "Nou, je weet dat ik het ga kopen. Waarom niet?

LAUREL: Dank je wel. Ik wens u veel leesplezier.

DAVID: Ik hoopte dat het hier met Kerstmis zou zijn, maar ik zal moeten wachten, dus.

LAUREL: Voor het boek, ja.

DAVID: Ja, geen probleem. Maar wat hier ook leuk aan is, als je je aanmeldt via OngebondenLaurel heeft zoiets van: ik weet niet of er een frequentie is wanneer het uitkomt. Maar af en toe krijg je korte verhalen over de bijen.

LAUREL: De drie bijen, Burly, Twirly en Curly.

DAVID: Ja.

LAUREL: Als dank aan de mensen die het boek vooraf hebben besteld, dacht ik dat ik je iets terug moest geven voordat het boek uitkwam. Dus, dacht ik, we houden bijen.

En een van de dingen die echt fascinerend is aan bijen, is allereerst dat ze geweldig zijn in wat ze doen, en dat ze honing voor ons produceren, en ze produceren was en propolis en al deze geweldige dingen. Maar eigenlijk leren hoe een kolonie werkt, en wat de bijen doen, en hoe ze het doen, en waarom ze het doen.

Deze drie bijen zijn drones. En drones zijn de mannelijke bijen, en ze hebben maar één functie in het leven. En dat is eten en groot genoeg worden om te kunnen vliegen en paren met de koningin. Ik ga je niet vertellen wat er gebeurt. Nog niet.

DAVID: (lacht) Klinkt als een goed leven. In ieder geval…

LAUREL: Het is een goed leven, behalve aan het einde van de zomer, als er nog drones in een korf zijn, zullen de werkbijen, de meisjes, hun vleugels afknippen, hun vleugels afknippen en ze eruit schoppen. de korf.

DAVID: Oh, ja. Terug naar de werkelijkheid.

LAUREL: “Realiteit, ja. Dus ijskoud, geen vleugels. Wat ga ik doen?"

DAVID: Dus dat brengt de volgende vraag. Zijn bijen in De tekenaars op welke manier dan ook, vorm of vorm?

LAUREL: Nee.

DAVID: Oké. Oh, interessant. Ja goed. Ik verwachtte. Ja, oké, nee. Eerlijk genoeg.

LAUREL: Nu, het zou toevoegen ... Het zou een gecompliceerde dimensie aan het verhaal hebben toegevoegd, omdat dit personage helemaal niet met bijen zou omgaan. Hij is bang en hij wil er niet mee omgaan.

DAVID: Nee, niet zijn ding.

LAUREL: Nee, want er is iets wonderbaarlijks mysterieus aan bijen en hoe ze functioneren, en hij houdt helemaal niet van mysterie. Hij moet alles hebben ...

DAVID: Ja, zwart en wit.

LAUREL: Zwart en wit, heel, heel rationeel. Ja, dus dat was het idee, met de drie bijenverhalen.

DAVID: Interessant, ja.

LAUREL: En ik zou ze vaker gaan doen, maar ik had geen tijd ...

DAVID: Het is oké.

LAUREL:… tussen de tweede en de derde.

DAVID: Dat was een leuke bonus, een onverwachte bonus. En ik hoop dat iedereen hier komt kijken Laurel's boek, en ik weet dat er een kortsluiting komt video van dit interview en er komt een langere video.

Dus je kunt, op het een of het ander, naar welke je nu kijkt. En, echt, omdat ik Laurel gewoon vragen over haar kan blijven stellen Seybold dagen. Ik bedoel, het is gewoon zo interessant, over je geschiedenis en achtergrond. Ik bedoel, je was daar in het begin van digital publishing, wat gewoon fascinerend is.

LAUREL: Ja, het was fascinerend. Prachtige jaren. Ik zou het voor niets veranderen.

DAVID: Geweldig! Ja.

LAUREL: Maar ik ben blij dat ik terug ben naar Engeland. Ik had een fijne tijd, woonachtig in Zuid-Californië en alle dingen die we deden, maar ik ben blij dat ik nu weer thuis ben in Europa.

DAVID: Ja, dat kan ik me voorstellen. Ik heb ook een tijdje in Zuid-Californië gewoond. Het is er erg druk. Nou, het is ook druk in Nederland, maar hoe dan ook, het is ...

LAUREL: We hebben tenminste een functionerend openbaar vervoersysteem.

DAVID: Ja, dat klopt. Dat is juist. Het is hier een totaal ander kader dan in de VS.

LAUREL: Ja.

DAVID: Het is gewoon anders. Dus hoe dan ook, Laurel, heel erg bedankt voor je tijd.

LAUREL: Heel erg bedankt, David. Ik waardeer het echt.

DAVID: Geen probleem. We waarderen het om het te doen.

LAUREL: En prettige kerstdagen!

DAVID: Ja. Jij ook.

LAUREL: En een geweldig nieuw jaar.

DAVID: Oké. Oke. Wees voorzichtig.

LAUREL: Dank je wel!
[EINDE VAN TRANSCRIPTIE]

"De Markzware team ontwikkelt revolutionaire software om u te helpen de uitdagingen op het gebied van afdrukkwaliteit aan te gaan. FlightCheck stelt gebruikers van PDF-bestanden in staat om op een snelle, effectieve manier te preflighten. "

Bron: https://www.ibsproduces.com/blog/category/printing/3341/how-to-preflight-pdfs-for-print-quality-control-via-pre-press-software

Voordelen van FlightCheck afdruksoftware:
• drag & drop in een stand-alone app, voor eenvoudige controle van de printkwaliteit, waarna u klanten kunt verzekeren dat printbestanden grondig zijn gecontroleerd.
• teamleden de mogelijkheid bieden om samen te werken, via een enkele afdruktaakmap, en de controle van bestanden aan te passen, met flexibele grondbediening.
• controleer PDF, INDD, PSD, AI, QXP, PostScript, EPS, TIFF en andere afdrukbestandstypen, terwijl u geld bespaart op afdrukmateriaal door extra afdruktaken te vermijden.

Voor meer informatie on Markzware's pre press software om digitale bestanden te controleren op afdrukkwaliteitscontrole, zie de FlightCheck bladzijde. Voor meer desktop publishing (DTP) en printoplossingenZie de Markzware Producten pagina.

Aarzel dan niet in te schrijven op de Markzware mailing List en interactie met Markzware on Twitter, Facebook, LinkedIn, Instagram, Pinterest en YouTube.

Publishing, Seybold & Print Software (video): schrijver, Laurel Lindstrom